มีผู้กล่าวกันว่าชีวิตของ เคานต์ ลีโอ ตอลสตอย เปรียบได้กับนิยายหรือละครโรงใหญ่ มีทั้งสุข ทุกข์ระทมขมขื่น, โลดโผนตื่นเต้น, รักหวานชื่น, หรูหราฟุ้งเฟ้อ, สมถะ และว้าเหว่จนบางครั้งเบื่อหน่าย ชีวิตถึงกับจะฆ่าตัวตาย ชีวิตของตอลสตอยจึงมีทุกรสชาติดังนั้น เมือเขาจะรังสรรค์เรื่องใดออกมาจึงดูง่ายไปหมด โดยไม่ต้องไปแสวงหาวัตถุดิบที่ไหน เช่นเดียวกับ นิทานอมตะของ เคานต์ลีโอ ตอลสตอย เล่มนี้ ซึ่งล้วนแล้วสอดแทรกคติสอนใจไว้อย่างครบถ้วนกระบวนความ ในบั้นปลายชีวิตของตอลสตอยได้พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือ งานเขียนของเขาได้เบี่ยงเบนจากแนวนวนิยายมาเป็นเรื่องของศาสนาและปรัชญาโดยสิ้นเชิง